نسبت روان‌درمانی با فلسفه و ادبیات (آفلاين)

«نسبت روان‌درمانی با فلسفه و ادبیات: چرا فلسفه و ادبیات در روان‌درمانی مهم‌اند؟ از کجا می‌توان روی آوردن به فلسفه و ادبیات را آغاز کرد؟»

روان‌درمانی تنها با یادگیری تکنیک‌های درمان‌گری میسر نمی‌شود. تکنیک از ما یک جراح متخصص، یک تکنسین تعمیر ماشین‌آلات، یا یک مهندس مرمت ساختمان خوب می‌سازد اما روان‌درمانگر هرگز. اینجا ما نه با بدن بیهوش، یا یک قطعه بی‌جان، یا ساختمانی خالی از زندگی، بلکه با اندیشه و احساس و بدن انسانی سر و کار داریم که سوژگی‌ دارد، زنده است و زندگی را می‌سازد. اتکا به تکنیک برای تفهم با او ناکارآمد است. باید با فلسفه،ادبیات و هنر غنی شد و می‌دانیم حتی با تمام اینها نیز زندگی ( خودمان و‌ درمان‌جو ) به فراچنگ فهم ما نخواهد آمد. در این نشست به ضرورت این موضوع و چگونگی پرداختن به آن می‌پردازیم.