اداره یک زندگی، یک خانواده، یک کلاس، یک سازمان، یک شهر، و یک جامعه به دست افرادی با این رفتارها جایز نیست:
۱. حمله شخصی: به جای زیر سؤال بردن یک رفتار یا برنامه، شخص یا گروهی را بد قلمداد کردن.
۲. هیجانات بحرانی: سخن گفتن همواره در سطح بحران، و نمایش و تجربه همیشگی احساساتی که معمولا در شرایط بحرانی ظاهر می‌شوند.
۳. راه حل “فقط این و نه هیچ چیز دیگر”: ناتوانی در مصالحه و در نظر گرفتن راه‌حل‌های جایگزین
۴. غرق در خود بودن: همواره درباره خود و نه کسانی‌که در صدد یاری یا اداره آنها هستیم سخن گفتن
۵. عجز در همدلی: تکاپوی حل مشکلات به شیوه‌های خشن و بی‌توجهی به اثرات آن روی دیگران
۶. قضاوت‌های نادرست: متهم کردن دیگران و بری دانستن خود از اشکالات رفتاری
۷. قهرمان پنداشتن خود: همواره بر اقدامات بسیار مثبت خود تأکید کردن
۸. بر هم زدن بازی: به جای پایبندی به قواعد، خود را فراتر از قواعد دانستن و آنها را به میل خود بر هم زدن
Bill Eddy (August 14, 2019). Why we elect narcissists and sociopaths. Available at: Shrinkrapradio.com
